Ceramika Rafaela
Komisarz: Ewa Katarzyna Świetlicka
Wystawa była pierwszą w Polsce prezentacją renesansowych majolik istoriato (narracyjnych) oraz grafiki odwołujących się do sztuki Rafaela - wielkiego mistrza włoskiego renesansu. Głównym celem i walorem wystawy była prezentacja malarstwa narracyjnego na majolice odzwierciedlającego wpływ grafiki kręgu Raimondiego oraz „krawców historii” – Bernarda Salomona i Pierre’a Eskricha, wybitnych twórców ilustracji książkowej. To prestiżowe przedsięwzięcie miało na celu przede wszystkim popularyzację malarstwa Rafaela oraz początki legendy „boskiego mistrza” a także jego wpływu na sztuki dekoracyjne.
Majolika istoriato należy do najciekawszych zjawisk w dziejach ceramiki europejskiej. Rozwijając się od przełomu XV/XVI wieku osiągnęła swe artystyczne i technologiczne apogeum w połowie cinquecenta, gdy ilustrowanie storii stało się ambicją dużych bottegae, działających pod wpływem mecenatu książąt Urbino, patrycjatu Faenzy i Wenecji. Jej twórcy – wybitni garncarze włoscy - obrazując tematy mitologiczne, historyczne i religijne sięgnęli po inspirację do sztuki Rafaela i jego uczniów.
Majoliki zdobione barwnymi szkliwami o lśniącej, błyszczącej powierzchni, ukazują bogactwo inwencji malarzy, którzy nawiązując do popularnych w XVI wieku wątków literackich (Biblii, Owidiusza i Liwiusza), tworzyli przedmioty będące synonimem artystycznej doskonałości i luksusu. Jej posiadaniem szczycili się wszyscy włoscy książęta, szlachta i arystokracja. Zabiegali o nią władcy Europy; była podziwiana na dworach papieskich Rzymu i arystokratycznych Wenecji.
Wystawa przygotowana przez Ewę Katarzynę Świetlicką stanowiła wyjątkową i zarazem jedyną okazję obejrzenia bezcennych renesansowych dzieł nie udostępnianych dotychczas polskiej publiczności.