Kolekcje Wzornictwa

Muzeum Plakatu w Wilanowie rozpoczyna cykl prezentacji polskiego designu. Jest to zapowiedź stałej współpracy z Ośrodkiem Wzornictwa Nowoczesnego Muzeum Narodowego w Warszawie, w ramach której co roku pokazywany będzie fragment bogatych zbiorów obejmujących rozmaite dziedziny polskiego wzornictwa i sztuki użytkowej po roku 1918. W „Odsłonie pierwszej” zobaczymy fragmenty wybranych kolekcji mebli, tkanin, szkła i ceramiki, urządzeń technicznych oraz biżuterii i zabawek.

Ośrodek Wzornictwa Nowoczesnego powstał w 1979 roku, a jego zbiory liczą ponad 23 tys. obiektów stworzonych przez najwybitniejszych projektantów polskich. Do najcenniejszych prac należą między innymi projekty i tkaniny drukowane autorstwa Władysława Strzemińskiego, szkła Henryka Albina Tomaszewskiego, wyroby z ceramiki i drewna Antoniego Kenara i jego uczniów; meble, szkło, papieroplastyka i zabawki Jana Kurzątkowskiego czy przedmioty z wikliny Władysława Wołkowskiego, najwybitniejszego polskiego twórcy w tej dziedzinie.

Ważną częścią zbiorów są przedmioty z okresu 20-lecia międzywojennego , wśród których na szczególną uwagę zasługują meble z kręgu awangardy oraz prace artystów należących do Spółdzielni „Ład”, w tym unikalna kolekcja ceramiki z lat 1929-1931, autorstwa m.in. Rudolfa Krzywca, Wandy Golakowskiej i Julii Kotarbińskiej.

Ośrodek posiada wyjątkową, jedyną w Polsce kolekcję przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z lat 1946-1949. W większości są to unikaty, które nigdy nie weszły do produkcji, chociaż wiele z nich powstało z myślą o wytwarzaniu seryjnym. Są to pierwsze przykłady polskiego wzornictwa. Stworzone zostały przez artystów wykształconych w okresie międzywojennym, którzy w latach 40. po raz pierwszy próbowali swych sił w nowych dziedzinach twórczości.

Największą część zbiorów stanowią przedmioty wykonane w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego. Szczególnie bogate są działy ceramiki i tkanin (zwłaszcza drukowanych). Ceramika użytkowa powstała w IWP w latach 1956-1965 stanowi wybitny przykład stylu lat 50. i 60. Niezwykłym zjawiskiem były porcelanowe figurki projektowane przez Henryka Jędrasiaka, Hannę Orthwein, Mieczysława Naruszewicza i Lubomira Tomaszewskiego.

Osobny, bardzo interesujący zbiór stanowią prace projektanckich zespołów ludowych i młodzieżowych kierowanych przez profesjonalnych artystów. Zespoły te organizowane były z inicjatywy Wandy Telakowskiej, założycielki IWP, która widziała w takim działaniu metodę na wykształcenie nowoczesnej estetyki polskiej sztuki użytkowej i wzornictwa.

Szczególnie ciekawym tematem, prowokującym projektantów do eksperymentów i nowatorskich rozwiązań są meble dla dzieci. W zbiorach znajdują się prace Teresy Kruszewskiej, wykonywane m.in. dla Centrum Zdrowia Dziecka i szpitala w Prokocimiu, ławki szkolne Marii Chomentowskiej, a także niezwykle popularne zydelki „Sarenki” Olgierda Szlekysa i Władysława Wincze.

W skład kolekcji wzornictwa wchodzi również odzież (projektowana przez Barbarę Hoff, Modę Polską, Instytut Wzornictwa Przemysłowego) oraz biżuteria takich artystów jak Henryk Grunwald, Jadwiga i Jerzy Zaremscy, Danuta i Szczęsny Kobielscy, a także niezwykły zbiór ozdób z wczesnych lat powojennych (wykonanych z najrozmaitszych materiałów; od srebra po patyczki, owoce jarzębiny i ziarna fasoli).

Ośrodek zbiera także dzieła polskich twórców projektujących dla przemysłu ciężkiego, motoryzacyjnego, elektrotechnicznego. To przykłady ciekawej współpracy plastyka i konstruktora.

Kolekcja jest stale poszerzana o prace współczesnych projektantów. W latach ostatnich polscy designerzy osiągają liczne sukcesy, a wiele firm wyróżnia się dbałością o wysoki poziom wzornictwa.

Sposnorem Wystawy jest SCAN CAR